Η «δημοκρατία» των αρχηγών.

Ίσως δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει πλήρως, αλλά οι παντοδύναμοι κομματικοί αρχηγοί, στο σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό μας σύστημα, εκλέγονται βουλευτές χωρίς να λάβουν ούτε μια ψήφο από κάποιον πολίτη. Εκλέγονται ex oficio λόγω της θέσεώς τους ως αρχηγοί των κομμάτων τους. Λόγω του ότι κάποια εσωκομματικά και εξωκομματικά συμφέροντα τους έχρισαν ως αρχηγούς. Και μην πάτε πιο μακριά. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, κατ’ αρχήν εκλέγεται ως βουλευτής ex oficio, με την ιδιότητα του....

αρχηγού του κόμματός του και στη συνέχεια αναλαμβάνει πρωθυπουργός, μόνο και μόνο επειδή το κόμμα του έλαβε την πλειοψηφία των βουλευτών, εκλεγμένων μάλιστα με μη αναλογικό εκλογικό σύστημα, που μετατρέπει τη μειοψηφία σε πλειοψηφία.

Το έχετε δηλαδή αντιληφθεί ότι ο άνθρωπος (δηλ. ο πρωθυπουργός) που αναλαμβάνει τις ζωές μας και τις τύχες μας, δεν τον έχει ψηφίσει ούτε ένας πολίτης, αλλά τον έχουν εκλέξει μόνο τα κομματικά συμφέροντα;;; Αντίθετα, για παράδειγμα, στις Προεδρικές Δημοκρατίες, για να εκλεγεί κάποιος αρχηγός του κράτους και να αναλάβει τις τύχες της χώρας, θα πρέπει να έχει επιλέξει απευθείας το πρόσωπό του, το 50%+1 των εκλογέων.

Μάλιστα αν παραιτηθεί ο κομματικός αρχηγός από την αρχηγία ή την πρωθυπουργία ή τον καθαιρέσουν οι κομματικοί από αρχηγό, τότε την αρχηγία στο κόμμα, ακόμα και την πρωθυπουργία, την αναλαμβάνουν εκείνοι που επέλεξαν τα κόμματα (π.χ. Ράλλης, Σημίτης) και όχι ο λαός. Και αν αυτό είναι λογικό σε ότι αφορά την αρχηγία στο κόμμα, εντούτοις δεν είναι καθόλου λογικό και δημοκρατικό σε ότι αφορά την πρωθυπουργία στη χώρα. Δηλαδή άλλον υπολογίζεις για πρωθυπουργό και άλλος σου βγαίνει. Τις προάλλες για παράδειγμα, παραλίγο να παύαμε να είχαμε πρωθυπουργό τον κ. Παπανδρέου και ξαφνικά στη θέση του να είχαμε κάποιον άλλον.  Κάποιον που θα καθόριζαν οι αρχηγοί μεταξύ τους ερήμην του λαού. Αυτό είναι το πολιτικό μας σύστημα.  

Όμως αυτό είναι το λιγότερο. Το κακό δεν σταματά εδώ. Το χειρότερο είναι ότι αυτοί οι μη εκλεγμένοι από τους πολίτες κομματικοί αρχηγοί, είναι οι πραγματικά παντοδύναμοι εξουσιαστές μέσα στο πολιτικό μας σύστημα. Είναι αυτοί που έχουν πλήρη εξουσία πάνω στις μαντρωμένες κοινοβουλευτικές τους ομάδες και πάνω στα κομματικά τους ποίμνια. Είναι αυτοί που ενώπιον του λαού παίζουν πολιτικό θέατρο, καταργώντας την ουσία της δημοκρατίας. Είναι αυτοί που εμφανίζονται προς το λαό διαφωνούντες για να διχάζουν και να διατηρούν τις εκλογικές πελατείες τους, με ψευτοδιλήμματα και πολιτικούς ψευτοεκβιασμούς,  ενώ πίσω από τις κάμερες συναινούν απόλυτα σε όλα και προ παντός στη διατήρηση του θεατρικού πολιτικού συστήματος της Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, η οποία και αποτελεί την επαγγελματική στέγη όλων τους. 

Ο κομματικός αρχηγός έχει πλήρη εξουσία επί της προσωπικότητας, της πολιτικής τιμής και της πολιτικής σταδιοδρομίας οποιουδήποτε στελέχους του κόμματός του. Αυτός διορίζει τους βουλευτές και τα κομματικά στελέχη και αυτός τους παύει. Ο λαός χρησιμοποιείται κάθε τέσσερα χρόνια απλά ως ντεκόρ. Η απόφαση που λαμβάνει ένας κομματικός αρχηγός, επηρεαζόμενος από κάποιους παρατρεχάμενους κολαούζους της αυλής του και καθ’ υπόδειξη εξωθεσμικών κέντρων γίνεται νόμος μέσα στο κόμμα, νόμος μέσα στο κράτος και στο λαό, νόμος στην νομοθετική εξουσία, νόμος στην δικαστική εξουσία.. 

Αυτό είναι το σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό μας σύστημα της Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής «Δημοκρατίας».

Μια «δημοκρατία» πέντε αρχηγών. 

Πηγή